Bir Hıdrellez Masalı

 

İlk mektepte okuyan yetim çocuk, Konya’nın mütevazi bir mahallesi olan Kovanağzı'ndaki evlerinin önünde bir Hıdırellez günü boynu bükük oturuyordu. Aylardan mayıstı ve bahar gelmişti her yere. 

Tam o esnada bir otomobil durdu evin önünde ve otuzlarında bir adam kafasını camdan uzatarak çocuğa seslendi. 

- Çavuş ne yapıyorsun? Hadi annene söyle Apa barajına pikniğe gidelim.

Çavuş diye seslenirlerdi ona, dedesinin adını taşıdığı ve dedesi de o zaman yüzbaşı olan Alparslan Türkeş’in genç bir teğmen olarak komutanlık yaptığı bölüğünde askerliğini çavuş olarak yaptığı için.

Piknik teklifi yapan adam çocuğun öz amcasıydı ve amcanın teklifi yeğenin mutluluktan uçmasına yetmişti. Zira en son dört-beş yıl önce, baba ölmeden az önce Çayırbağında ailecek piknik yapmışlardı ve dünya küçülmüştü adeta kendisine o günden sonra...

O gün amca, yeğen, yenge ve biricik kızları Nursel ile Altınapa barajında kırk yıl sonra bile hatırlanacak bir piknik yaptılar. Amca, boynu bükük yetim yeğeninin duasını almaya devam ediyor o gün bu gündür... Allah öyle amcaları daim var etsin. 

1948 doğumlu o güzel insan (amca) 2 Mayıs 1991'de dünyadan ayrıldı. 26 yıl geçti aradan ama Fort Mehmet lakabı ile hala anılmaya devam eden kahraman amcanın iyilikleri ve koca aileyi birleştiriciliği ve dostlukları hiç unutulmadı. 

Kendisine Allah'tan bir kez daha rahmet, geride kalanlara huzur ve mutluluk dileyelim. Fort amcaya da bir Fatiha göndermeyi unutmadan...

01.05.2018

Mehmet Dikkaya

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tuba Ağacı

Resim
Prof. Dr. Zekai Özdemir x Kadir! Yalnızlık tek gerçeği olan Kadir. Gözleri, ışığını ve ümidini kaybetmiş Kadir’in, kırılmış gönlünün dertlerle dolu olduğu besbelliydi. Minneti edebiyle birleştiren Kadir, öylece sessizlik içinde tüm gün çınar ağacının altında otururdu. Dedim ya yalnızlık Kadir’in gerçeğiydi. Kadir’in yüzünde öksüz bir karanlığın ışığı vardı. Tıpkı gece gökyüzündeki ay gibi hep düşünceliydi. Gönül mirası olmayan Kadir, yıldızları uzaktan severdi. Hatta gözleriyle okşardı onları. Sonra mı? Ay’a sarılır, Çınar ağacının altında uyurdu. Kadir, öksüzlüğünün yanında yalnız ve evsizdi ama ruhsuz ve gönülsüz değildi. Kadir’in dağın tepesinde veya ağaç kovuğunda yaşamayı seçmeyip bir çınar ağacının altını seçmesi çok manidardı. Çünkü o kendini Tuba ağacına benzetirdi. O nedenle dünyada, ahirette yaşar gibi yaşıyordu. Kadir ağacın altında ‘’dünya adamı değilim, ahiret adamıyım’’ der gibi oturur, yatar, kalkardı. Ağacın altı hem evi, hem mezarıydı sanki. Kudüs ve İstanbul, Müslüman...
Devamı

boyacı memet

Resim
Bir adam vardı. Eli her yere yetişirdi ya da bencileyin çoğu öyle zannederdi. Arada bir anneme geldiğine ve "Aba ya! Ödemem var. Biraz destek çık" dediğine de şahit olmuşluğum vardır. Annem de babamdan kalan aylığından bir kenara ayırdıklarını kardeşine uçlanırdı fazla düşünmeden. Öylesi sıcak ve sevecen bir hali vardı ki bu adamın, adeta lakabı gibi bir çok şeyin üzerini örter ve güzelleştirirdi. Gençliğinde çıraklıktan başladığı ve işin organizasyonunu yapmaya kadar gittiği boyacılık mesleğinden ötürü kendisine "Boyacı Memet" lakabı takılmıştı. Yetim büyümüş ve bu dezavantajlı durumun her anını iliklerine kadar yaşamıştı. Bendeniz gibi benzerlerinin halinden dilinden anlaması ve yetimleri on çocuğundan taşan sevgisinden mahrum etmemesi bu yüzden olmalıydı. Aniden vefat haberini aldığımda doktora yapıyordum. Demek en az yirmi yıl geçmiş üzerinden. İçimden büyük bir taş yuvarlandı adeta. Uğur böceğim derdim ona. Çocukken elimize konan uğur böceklerinden fal tutmak s...
Devamı

Yeşil Yol

Resim
Prof. Dr. Zekai Özdemir Dün gece bir rüya gördü. Uzun bir su şeridi kenarında yemyeşil yapraklı ağaçlar ve kendisi oturmuş bir ağacın gölgesine aşık olduğu kadını düşünüyor. Su yeşili yol, içini ısıtırken yamaçtaki dağlarda kadının resmini görüyordu. Arada bir kayıp olsa da kadının resmi  o yinede gözünü kırpmadan dağlara, tepelere, zirvelere bakıyordu. Biliyordu ne dağa ne tepeye ne de zirveye çıkacak takati kalmamıştı. Buna rağmen ayağa kalktı ve yürümeye başladı. Irmağın üzerinden nasıl geçti rüyasında hatırlamıyordu ama geçtiğinden de emindi. Dağın eteğine geldiğinde ince ve yılan gibi kıvrım kıvrım kıvrılan bir patika yol gördü. Yolun yolcusu oldu ve tırmanmaya başladı. Zıtlıklarla dolu bir sürü gölgeler geçiyordu aklından ama o yine de korkmadan aşağıya bakmadan patikayı tırmanıyordu. Bir süre sonra ayaklarının çıplak olduğunu anladı ve yere oturdu ki, birde ne görsün ayakları kanıyordu. Şimdi hem yürüyecek zirveye çıkacak hem de kanayan yaralarını iyileştirecek zirvede bir m...
Devamı